Bayan Voleybol Ulusal Grubunun şampiyonluğu ve ‘Sportwashing’

Türkiye tarihinde birinci kere Avrupa Şampiyonu olan A Ulusal Bayan Voleybol Kadrosu’nun sportif muvaffakiyetinden daha çok cinsel eğilimi ve bununla devamlı haber olan Ebrar Karakurt’u konuşuyor. Yaşanan zaferi hükümet kaybetmiş üzere sevinen büyük bir kitle “Sırf bu günler için hükümet operasyonuyla” TC kimliği şahsen Erdoğan tarafından takdim edilen ve şampiyonlukta yalnızca final maçında 41 sayı kazandırarak en büyük katkı sağlayan Melissa Vargas’in asıl öyküsünü görmedi, göstermek istemedi.

Şehit Prof. Dr. İlhan Varank Sancaktepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde misyon yapan Prof. Dr. Zeki Bayraktar tüm Türkiye’nin sevindiği bu zaferdeki eşcinsel lobinin algı operasyonuna dikkat çekerek ebeveynleri eşcinsel lobinin cinsiyet kimliğini empoze etme teknikleri açısından uyardı.

Prof. Dr. Zeki Bayraktar’ın o yazısı;

KADIN VOLEYBOL ULUSAL EKİBİNİN ŞAMPİYONLUĞU VE ‘’SPORTWASHING’’
[sportwashing, watchwashing, songwashing, artwashing…] ’
.
Karmaşık görünen yahut iç içe geçmiş farklı olguların bulunduğu bahisleri değerlendirirken izlediğim formül şudur; evvel iç içe geçen modülleri ayırarak müstakilen, akabinde da olayı bütüncül bir biçimde kıymetlendirmek. Bu mevzuyu da bu türlü ele alacağım;
.
1-Kadın voleybol ulusal kadromuzun Avrupa şampiyonu olması her halükârda sevinilecek ve gurur duyulacak bir olaydır; ulusal grubumuzu ve yöneticilerini tebrik ediyor, muvaffakiyetlerinin devamını diliyorum.
.
2-Kadın voleybol kadromuz kazanınca hükümet kaybetmiş üzere sevinenler var, hatta kimileri ulusal ekibimiz kazandı diye değil hükümet kaybetti/yenildi diye daha çok sevinmiş üzere. Bu çok farklı hatta farklı olmanın ötesinde psikopatolojik bir durum, psikopatolojik, zira gerçeklikten kopuk bir değerlendirmeye dayanıyor. Neden mi? Öncelikle bu grup bu hükümet periyodunda şampiyon oldu, bu bir, bu periyottaki tüm aksilikleri hükümete fatura ediyorsunuz da neden bu başarıda hükümete hisse biçmiyorsunuz? 

Bu ulusal kadronun 5 oyuncusu Vakıfbank kulübünden[1]. Vakıfbank ise bir kamu bankası; ve voleybola da en çok yatırım yapan banka/kulüp.  
.
Ayrıyeten istatistiklere bakılırsa bu şampiyonlukta en büyük katkı Vargas’tan gelmiş görünüyor (sadece final maçında 41 sayı kazandırmış). Pekala Vargas kim? Yalnızca bu günler için hükümet operasyonu ile TC vatandaşı yapılan ve hatta TC kimliği şahsen Erdoğan tarafından takdim edilen bir voleybolcu [aslen Küba’lı]. Sırbistan onu ulusal kadrosuna alabilmek için 5 yıl evvel çok uğraştı mesela fakat başaramadı.

Şimdi final maçında Vargas’ın bizde değil de Sırbistan’da olduğunu düşünün, şampiyon olabilir mi idik? Asla olamazdık, zira 2-1 yenilirken 4.seti kazanarak durumu 2-2’ye getiren, ve akabinde da son seti kazanarak şampiyon olmamızı sağlayan büyük oranda oydu, şampiyonluğu büyük oranda Vargas’ın sayılarıyla kazandık, aksini sav edebilen var mı?(bu durum elbette ki öteki oyuncuların başarılarını/katkılarını yok etmez lakin vakıa budur). 

O halde hiç olmazsa Soner Yalçın kadar gerçekçi olun ve bunu teslim edin yahut en azından ‘’kadın voleybol ulusal ekibimiz kazandı, hükümet kaybetti’’ üzere gülünesi bir tez ileri sürmeyin. 

Şimdi gelelim Ebrar problemine;

Burada da dikkat edilmesi gereken 4 husus var;

1-Ebrar’ın şahsen kendisi tarafından deklare edilen cinsel yönelimi,

2-Bu durumun voleybolculuğundan daha fazla konuşulması, gündemde tutulması,

3-bazı çevrelerce şampiyonluğun Ebrar sayesinde kazanıldığının ima edilmesi (ki final performansı hiç düzgün değildi) ve nihayetinde

4-Ebrar’ın ve cinsel yöneliminin kadronun sportif muvaffakiyetini gölgeleyecek hale gelmesi (ve bu tablonun eşcinsel lobiye yaptığı katkı). 

Şimdi, ulusal ekipte onun haricinde 13 bayan voleybolcu daha var, neden onlardan rastgele birinin cinsel hayatı konuşulmuyor da Ebrar’ın cinsel yaşamı/yönelimi konuşuluyor?

1-onun cinsel yönelimi başkalarından farklı olduğu için mi? (bu refleksler bizatihi toplum tarafından mı üretiliyor?) yoksa 2-buna cinsel yaşamını/partnerini ima eden toplumsal medya paylaşımları yüzünden şahsen o mu sebep oluyor? Bence ikincisi, en azından yüklü olarak ikincisi. Eşcinsel kimliğin meydan okuyan, çatışmacı, polemikçi bir yanı vardır, bunları yapmayı severler, bu eşcinsel kimliğe içkindir[2].

.
Şimdi gelelim asıl sıkıntıya; 

Ben bu tabloda ‘’sportwashing’’ gibisi bir durum görüyorum. Nedir bu? Sporla aklanma manasına gelen ‘’sportwashing’’, literatürde ‘’yanlış davranışlarla lekelenen prestijleri uygunlaştırmak amacıyla sporu kullanan bireylerin, kümelerin, şirketlerin yahut hükûmetlerin uygulamalarını tanımlamak için kullanılan bir tabirdir.’’ Sportwashing aklama için kullanılabileceği üzere ferdî ve kurumsal prestij için de kullanılabilir.

Ben bunun ulusal grup seviyesinde taammüden ve planlı bir halde yapıldığını tez etmiyorum, zira bunun için elimde bir kanıt yok lakin sonuçta gerçekleşen ‘’prezentatif tablo’’ –kanaatime göre- budur.  

Ve bu durum, eşcinsel lobiye, lobinin çok düzgün bildiğimiz taktiklerini gerçekleştirmesi için büyük bir fırsat sunuyor. Eşcinsel aktivizmin muhataplarına nazaran 5 ile 8 ortasında değişen lobicilik taktiğinde birinci evre ebediyen ‘’normalizasyon ve desintizizasyon’’ olur [homoseksüellik ve transseksüelliği her yerde olabildiğince çok konuşarak ve konuşturarak normalize etmek, cinsel tercih ve seksüel yönelimin yemek zevki üzere akışkan ve değişken olduğu niyetini yaymak, bunu  sinemalar, diziler, müzikler, fotoğraflar ve sportif faaliyetlerle sağlamak ve muhtemel muhalif kısımlar dahil toplumu bu hususta desensitize etmek, duyarsızlaştırmak…].

Kısaca ‘’sportwashing’’, ‘’filmwashing/watcwashing’’, ‘’songwashing’’, ‘’artwashing’’… yapmak [sporla, sinemayla, müzikle, sanatla… prestij kazanmak]. 

İşte Ebrar eşcinsellik için bunu sağlıyor, planlı yahut değil lakin bunu sağlıyor.

Bazı platformlardaki dizilerde en güzel aktör, en hoş aktrist, en maharetli, en yardımsever, en arkadaş yanlısı… olan karakter niçin daima eşcinsel oluyor sizce?  
İşte bunun için.

Çocuklarımız eroin ve esrar kullansın istemiyoruz; meğer çocuğumuz bunları kullansa büyük haz alır ve keyifli olur, o denli değil mi? Evet o denli, pekala niçin istemiyoruz o vakit? Niçin çocuğumuzu bu zevkten yoksun bırakıyoruz? Zira birinci aldığında zevk alır ve keyifli olur lakin sonra durum değişir, bağımlı hale gelir ve hayatı söner, olağan bir ömür süremez ve –kurtulamazsa da- sürünerek ölür… Demek ki biz kesin tabloya nazaran düşünüyor ve çocuklarımızı bu beladan uzak tutmaya çalışıyoruz, birilerinin esrar ve eroin reklamı yapmasını, bunları çocuklarımızın başına sokmasını istemiyoruz vs.

Peki bu türlü bir reklamın direkt yahut subliminal olarak çok sevilen bir sanatçı yahut sportmen aracılığı ile yapılmasını onaylar mıyız? ‘’Normalde onaylamam lakin bunu başarılı ve çok sevilen bir sportmen yaparsa itiraz etmem’’ mi deriz?    

 

İster olağan deyin ister tercih, ne derseniz deyin, eşcinsel ömür o denli bir şeydir ki, bireyin ömrünü ortalamada 20-25 yıl kısaltır. Ve yaşarken de asla memnunluk vermez, başta anksiyete, depresyon, psikotik unsur kullanımı ve intihar olmak üzere çok yüksek oranda psikiyatrik sıkıntılar olur, ilaveten enfeksiyoz hastalıklar, immün sorunlar ve kanserler, kısaca bireyin ömründen ortalama 20-25 yıl sarfiyat. Ve yaşarken de asla keyifli olamaz… 

O halde eşcinselliğin/eşcinsel hayatın direkt yahut dolaylı olarak empoze edilmesi –kanaatime göre- esrar ve eroin reklamından farklı bir şey değildir. Eşcinsellik bir vakıadır ve biz istesek de istemesek de olacaktır. Eşcinsellere ayrımcılık yapamaz, zulmedemez ve ömürlerini çekilmez hale getiremeyiz, onları alışılmış insan haklarından yoksun bırakamayız fakat bu onların eşcinselliği bize/topluma dayatmalarını kabul edeceğimiz manasına da gelmez, ben çocuklarımıza esrar ve eroinin dayatılmasına nasıl karşı isem birebir münasebetlerle eşcinselliğin dayatılmasına da karşıyım. Bir birey eşcinsel ise ve ömrünü buna nazaran yaşamak istiyorsa [bu durumdan kurtulmak istemiyorsa] kimse ona müdahale edemez, etse de bir yararı olmaz, fakat o da eşcinselliği topluma dayatamaz, kendi özel alanında nasıl yaşarsa yaşasın lakin bunu topluma dayatmasın, dayatamaz, dayatamamalı… 

‘’İyi lakin onlar bunu topluma dayatmıyorlar ki, yalnızca oldukları üzere var olmak ve o denli yaşamak istiyorlar’’ diyorsanız, yanılıyorsunuz. Eşcinsel lobi eşcinselliği artık topluma dayatıyor, hem de o denli büyük bir ustalıkla dayatıyor ki, çok etkin bir dayatma yaptığı halde ‘’mağdur ve ezilmiş ancak buna karşın çok hassas ve anlayışlı’’ izlenimi vermeyi başarıyor. Kuzu postuna bürünmüş kurt misali.
.
Peki eşcinsel lobi bu kadar ‘’aktif ve zararlı’’ bir müdahaleyi bu kadar ‘’pasif ve güzel niyetli’’ bir imaj içinde vermeyi nasıl başarıyor? Bunu biraz da ebeveynlerin bilinçsizliği [cinsiyet gelişimi devrindeki çocukların ebeveynlerinin yaptığı hatalar] sayesinde başarıyor. Zira cinsiyet kimliğinin gelişimi o kadar kıymetli ve hassas bir süreç ki, bu periyottaki pasif-minik müdahaleler bile ilerleyen evrelerde devasa bir sorun olarak karşımıza çıkıyor [tıpkı, çınar ağacının tohumuna atılan minik bir çiziğin, çınar ağacında devasa bir yarık olarak karşımıza çıkması üzere; ‘’çocuğun ruhunda açılacak minik bir iz/yara, erişkin periyotta büyük bir sorun olarak karşımıza çıkacaktır’’(Freud)]. 

Cinsiyet kimliği erken çocukluk periyodunda gelişmeye başlar ise de sonuncu formunu ergenliğin sonunda alır [ama kritik evre 1-6 yaştır].  Bu hassas süreçte yapılan pasif ve hatta uygun niyetli kimi müdahaleler sonuç prestiji ile çok faal ve ziyanlı müdahaleler olabilir. 

Finlandiya’da 2011’den beri gençlerde cinsiyet değiştirme tedavilerine başkanlık eden, ülkenin  pediatrik cinsiyet tıbbı konusundaki en üst seviye uzmanı kabul edilen, Tampere Üniversitesi pediatrik cinsiyet kliniği baş psikiyatristi Dr.Kaltiala-Heikenen’e nazaran ‘’cinsiyetinden hoşnutsuz olan bir çocuğu toplumsal olarak onaylamak, örneğin ona tercih ettiği isim ve zamirlerle hitap etmek [kız olduğunu düşünen erkek çocuğa kız; erkek olduğunu düşünen kız çocuğa erkek isimleri ile hitap etmek], ‘’tarafsız’’ yahut ‘’nazik’’ bir aksiyon değildir, tersine çocuğa ziyan verme potansiyeli hayli yüksek olan çok güçlü bir müdahaledir; büyük olasılıkla süreksiz olan çocuktaki bu durumu kalıcı bir zihinsel duruma yahut ‘’kimliğe’’ dönüştürebilir ve reşit olmayan bu çocuğu hormon kullanımına ve [daha sonra da cinsiyet değiştirici] ameliyatlara sürükleyebilir.’’[3]

Peki o halde ne yapalım? Önce tüm ebeveynlerimizi ve ebeveyn adaylarımızı [kısaca toplumu] cinsiyet kimliği konusunda bilinçlendirelim, bunun için bir seferberlik başlatalım; bakanlıklar, üniversiteler, belediyeler, STK’lar… tüm kurumlar, haydi seferber olalım.

Karanlığa küfretmeyi bırakalım ve bir mum yakalım. 
.
Not: Bu mevzuda örnek projeler için Aile ve Toplumsal Araştırmalar Platformu(ASAP)’ın Sağlıklı Kimlik Geliştirme(KİMDES) projesi[4] ve AYSİT Vakfı-SÜREYYADER’in ‘’Çocuk ve Ergenlerde Cinsiyet Kimliği(ÇEKİM) projesi[5] incelenebilir.