Nöbetçi Eczaneler
Spor müellifleri, EURO 2024 elemeleri küme maçında Türkiye’nin Ermenistan ile 1-1 berabere kaldığı müsabakayı kıymetlendirdi.
Bu nesle yazık oluyor – Uğur Meleke |
Halen FIFA sıralamasında 88’inci sırada Curaçao, 89’da Lüksemburg, 90’ıncı basamakta ERMENİSTAN, 91’de Ekvatoral Gine, 92’de Uganda var. Eskişehir’de oynadığımız rakibimizin düzeyi bu. Dün Ermeni savunmacılardan biri 18, başkası 20 yaşındaydı. Orta ikilileri 23 ve 22, santrforları da 20’likti. Yani karşımızda yalnızca zayıf değil, tecrübesiz de bir rakip vardı dün.
Peki bizim teknik adamımız ne yaptı? Grubunda sol bek oynayıp pek uygun işler yapan Onur kulübedeyken, hayatında birinci ya da ikinci kümede hiç sol bek oynamamış Cenk’i orada başlattı. Bir de galiba şöyle komik bir savunma geliştirmişler: “Takımında sol bek ileri çıkınca, Cenk onun gerisini kapatıyor” diye… Dünyadaki bütün sol stoperlerin ağzı açık kalmış olmalı, hiçbirisinin aklına gelmemişti çünkü bu(!)
Tabii Kuntz’un ulusal ekibe şahsî imza isteği bununla da kalmamış. Kulübede Halil ve Bertuğ Yıldırım varken, ligde davet edilebilecek Enis Destan varken, en uçta devşirme Barış Alper’i tercih edip, 60 dakika da oyunda tuttu. Üstelik son ulusal maçta tıpkı yanılgıyı yapmışsın, Galler’e karşı en uçta Barış’la başlayıp, muvaffak olamayıp 46’da Umut Nayir’i sokmuşsun. İnanılır üzere değil nitekim. 45 dakikalık Galler senaryosunun birebiri yaşandı Ermenistan karşısında.
Milli grubun Interlilerden, Atleticolulardan, Benficalılardan, Romalılardan oluşan bu kaliteli kuşağı, maalesef teknik adam seçimleriyle heba olma yolunda. Umut Meraş-Kenan üzere seçimleriyle 60 yıllık Avrupa şampiyonaları tarihinin en makus sonucuna imza atan Şenol Güneş ve bu kadronun düzeyinin çok altındaki Stefan Kuntz… Bu nesle sahiden yazık oluyor. (HÜRRİYET)
Keşke bir Icardimiz olsaydı – Engin Kehale |
İlk 11’ler geldiğinde Stefan Kuntz, kendisini eleştirmek isteyenlere iki değerli sav vermişti. Sol bekte Cenk Özkaçar, ön tarafta ise Barış Alper alandaydı. Sakatlıklar olmasa aslında yerleri muhakkak olan iki mevkinin tercihleri, maçın gidişatını etkileyebilecek nitelikteydi.
Barış Alper’in koşularıyla 5’li savunmayı dağıtmayı başardık. Hakan’ın uzun pas dağıtımıyla oyunu hızlandırdık. Kerem Aktürkoğlu’nun klasikleşen ceza alanı pasları ve koşularıyla da tehlike yarattık. Fakat yakaladığımızı atamadık. Hem Barış hem Kerem, sanırım dün gece alanda bir İcardi olmasını çok isterlerdi.
Kuntz, tüm riskleri alarak 80. dakikada değişiklik haklarını tamamladı. Son değişikliğimiz, tahminen de birincisi olması gereken Bertuğ Yıldırım oldu. Hakikaten Bertuğ, maç boyunca aradığımız son vuruşu yaparak beraberliği getirdi. Büyük ümitlerle başlayan Eskişehir akşamı, oyuncu tercihi tartışmaları ve bol bol hayal kırıklığı ile sona erdi. (HÜRRİYET)
Kötünün en uygunu – Attila Gökçe |
Dünkü sonuç berbatların tahminen de en uygunu oldu. Bir ekip futbol oynamadan, abuk sabuk ıslak bez üzere toplarla rakibine gol atacağını zannederek futbol oynadığına inanıyorsa, bunun ismi yalancılık olur. Ne Cengiz, ne Kerem, ne Barış Alper Ermenistan kalesini tehdit edecek bir varlık ve maharet gösterebildi.
Arkadaşları top oynamayınca kaptan Hakan Çalhanoğlu da ayarını düşürdü. Ulusal ekip ikili uğraşları kaybediyor, sert ve süratli oyunla, uzaktan attıkları tehlikeli şutlarla oyuna ortak olan, daha aktif görünen Ermenistan, dakikalar ilerledikçe yükselen motivasyonuyla dişli ve tehlikeli bir rakip kimliği kazanıyordu.
Dakika 48, bir gaflet anı. Savunma bölgesinde ve orta alanda kalabalık oluşturan Ermenistan bir anda uzun bir topla golü yokladı. O uzun topla buluşan Dashyan, Cenk Özkaçar ve Çağlar Söyüncü’nün gerisinde çaresiz kalan kaleci Mert’i de avlayarak büyük şok yaratacaktı.
Kuntz’un nihayet yaptığı değişiklikler devam ederken, Halil ve sonrasında Bertuğ rakip ceza alanında dolaşmaya başlayan kadromuz için heyecan yarattı. Ümidimiz ve beklentimiz arttı. Halil’in vuruşunda top rakip kaleciden döndü ancak onun da istikrarını bozdu. Kaleci Cancarevic kalkamadan Bertuğ tamamladı: 1-1. Dakika 88, beraberlik ve sonrasında 8 dakikalık uzatma.
Dün kara bir gün üzere başladı, puslu bir geceyle bitti. Bu maçta güçlerini kulüp gruplarında harcayan ve büyük muvaffakiyete ortak olan oyuncularımızın yorgunluğunu gördük. Fakat çabaları inkar edilemezdi. Maç berabere bittiyse soğukkanlılıkla bunu hak ettiğimizi söyleyelim lakin yanına da bir not düşelim: Hayır, bu oyun galibiyet için bize yetmezdi. Geçmiş olsun… Önümüzdeki maçlara bakalım! (MİLLİYET)
Sergen Yalçın için misyon vakti – Bülent Timurlenk |
Sahaya çıkan 11’i görüp birinci yarıyı izlediğimde devre ortasında şu sorularla baş başa kalıyorum: Bu Ulusal Grup, kadro mı? Değil. Bu Ulusal Grup 11’i en yetenekli Türk futbolcularla mı kurulmuş? Hayır… Bu Ulusal Kadro bu dönem en çok mühlet almış oyuncularla mı alana çıkmış? Hayır… Bu Ulusal Grup’ta herkes orjinal mevkilerinde mi oynuyor? Hayır… Evet olan ne pekala? Bu Kuntz’un paşa keyfine nazaran kurduğu takım.
Ferdi alternatifsiz bir oyuncu, Arda Güler büyük yeteneğimiz, Cenk Tosun usta golcümüz. Bunların yokluğu mühimdir lakin Ulusal Kadro bir kulüp ekibi üzere 25 kontratlı oyuncuyla oluşmuyor, önünde kocaman bir havuz var, tam da bu yüzden Okan Buruk birtakım maçlarda en uçta oynattı diye Barış Alper’i elinde Bertuğ ve maalesef takıma almadığın Enis Destan varken santrfor yapamazsın. Barış güçlü oyuncu fakat bitirici değil. Bunu 80 milyon biliyor. Sol bekte Cenk, sağ kanatta Yusuf Sarı ve kendi ekibinde daha formda olan İrfan Can Kahveci varken Cengiz’i tercih etmek, Salih Özcan’ı unutmak mı facia, yoksa 1-0 geriye düştükten sonra yaptığı değişiklikler mi?
İddia ediyorum dün bu maçı izleyip bu değişiklikleri yapabilecek tek insan var memleket hudutları içinde. Onun da bizim Ulusal Kadro teknik yöneticimiz olması bizim büyük çaresizliğimiz işte… Hamit Altıntop-Kuntz’un futbol aklına (!) teşekkür edip ülkenin en değerli futbol akıllarından Sergen Yalçın’ı misyona çağırma vaktidir. (SABAH)