Hayati Sır’ın “Emanet-Kalbe Emanet Çocukluk.. Yalnızlık” isimli yapıtı Hayykitap’tan okurlarıyla buluştu. Kitabın art kapak yazısı şöyle:
Ey Allah’ım. ‘Bir’ çocuk için başladık bu kitaba. ‘Bir’ çocukla birlikte yazdık. Ve gördük ki o çocuk bizim kalbimizdeki çocukmuş. Çocukluğumuzmuş. Biz yazdıkça. O çocuk. Yine. Çocukluğuna kavuştu. En saf hâline. Kalbin kalbine kavuştu. Ve o an dünyadaki tüm kötülükler silindi. ‘Bir’ ışık parladı. Parıltı oldu. Yeryüzü eski sıhhatine kavuştu. ‘Bir’ çocukla nasıl olabilir değil mi tüm bunlar… Oldu. Cenâb-ı Allah’ın ‘Ol’ demesiyle oldu. O çocuk. Masumiyetin Cennet’iydi. Bakışında bu dünyayla ilgili hiçbir gölgelenme yoktu. Öylesine berraktı ki. Cennet’tendi. Hz. Âdem’in Hz. Havva’ya birinci bakışı üzereydi. şeytan sızamamıştı ortalarına. Günahsızdı. Ve o birinci temas işte. ‘Bir’ bakışmayla gerçekleşti. Kalbin içinde. Kendi kendine.
Yapay zekânın zulmü hâkim artık dünyada. Bireye özel cehennem algoritmaları. Her harfi. Kelimeyi. Mânâyı. Zorla iğdiş ederek hepsini sayılara çeviriyorlar. Yetmiyor. İnsanları. Çocukları. Yapaylaştırıp. Hibrit yapıp. Fıtrî tabiatından. Toprağından çıkarıyorlar. Masumiyetlerini bozuyorlar. Ey çocuk! Tahminen de. Hepimiz. Son insan kuşağıyız. Rabbimizin emanetine daima birlikte sahip çıkmalıyız.