Türk çiftin Afrika'da yaşadığı his dolu anlar! Bir kabile Müslüman oldu

Gazeteci Murat Yılmaz kişisel blog’unda, Ahmet Kemal Öncü ile Gülbahar Öncü’nün Afrika’da yaşadığı eşsiz Kurban Bayramı hatıratını konuk muharrir olarak okuyucularına sundu.

Kendilerini Afrika’ya adayan Öncü çiftinin Kurban Bayramı’nda yardım için gittikleri köyde Müslüman olmayanların, beyaz ve Afrika kökenli Müslümanların ortasındaki muhabbeti ve kendileri için yapılan yardımları görüp İslam’ı tercih ettiklerini kaleme aldığı yazı bu istikametiyle etkileyici ve özel bir bedel taşıyor.

Ahmet Kemal Öncü ile Gülbahar Öncü’nün Maleçela Köyünde şahidi oldukları Müslümanlığa geçiş kıssasını paylaştıkları “Bir köy düşünün” başlıklı köşe yazısı şöyle:

“Bir köy düşünün. Bir kısmı Müslüman, bir kısmı değil.

İlk sene o köyde kurban kesiyoruz.

Bu vesileyle köy halkıyla sıcak bir tanışma gerçekleşiyor.

Bizi seviyorlar.

Devam ediyoruz. Seneye yeniden tıpkı köyde kurban kesiyoruz.

Bizi daha çok seviyorlar.

Müslümanlar kestiğimiz kurbanlardan pişirirken gayrı müslim komşularına da ikram ediyor. Onlar da seviniyor.

Devam ediyoruz.

O köye yalnızca kurban bayramında değil Ramazan’da da gidip gelmeye başlıyoruz.

Sene içinde tertipli olarak uğruyor köyün sakinleriyle daha yakın dostluklar kuruyoruz.

İçlerinden bizi anlayanlar çıkıyor. Bu geliş ve gidişlerimizin sıradan olmadığını kavrıyorlar.

Bizi köyün “iyi kalpli” gayrı müslimleriyle de tanıştırıyorlar.

En temizleriyle.

En yardım severleriyle.

En cömertleriyle.

En aklı başında olanlarıyla.

Uzun Afrika geceleri ateşin etrafında oturup sohbetler ettiğimizde o âlâ kalplileri de çağırıyoruz ateşte demlenen çayımızı birlikte içmeye.

İster istemez mevzular dönüp dolaşıp inançlarımıza geliyor.

Tarihten bahsediyoruz.

Beyaz adamın siyah adama yaptığı zulümlerden konuşuyoruz.

Bozulmuş, başkalaşmış dinlerden bahsediyoruz.

Ve bu, günler, haftalar, aylar hatta yıllarca sürüp gidiyor.

İçlerinden Kiberenge üzere, İsmail üzere, Manjera üzere kabile reisleri çıkıyor.

“Ben de sizin üzere Müslüman olmak istiyorum” diyorlar.

Biz de memnuniyetle ellerinden tutup yol göstermeye çalışıyoruz.

Ve ömür uzunluğu sürecek bir “iman ve amel” seyahati başlamış oluyor.

Evet değerliler,

Maleçela Köyü de işte bizim bu türlü “Kurban” sebebiyle tanışıp, nizamlı olarak her sene kurbanlar kesmeye devam edip yardımlar götürdüğümüz köylerden bir tanesi.

Biliyor musunuz elektriği, pak suyu, mescidi, medresesi olmayan bir garip köydü burası.

Etrafı Masai kabileleriyle çevrili.

Köye ne vakit gitsek Masailer de gelir bizimle vakit geçirmekten memnun olurdu.

Tabiki obalarına, yaşadıkları yere götürürlerdi bizi. Bazen bir bardak süt ikram eder, bazen bir keçi keser yedirip içirirlerdi.

Gün geldi evvel İsmail Müslüman oldu. Sonra Eşi Asiye Meryem. Sonra çocukları, sonra yakın arkadaşları. Sonra Asiye’nin bir çok arkadaşı.

Bir gün bize “bu köye ne vakit bir mescid yapacaksınız” dediler.

Biz de çabucak dedik.

Türkiye’deki bir cömert dostumuzla birlikte finansmanını üstlendik.

Yeni Müslüman olmuş Masailer ve eski Müslüman Maleçelalılarla birlikte sarı boyalı camimizi inşa ettik.

Masailer şahsen inşaatta çalıştılar. Tuğla taşıyıp, harç kardılar.

Köyün anneleri karnımız acıkınca bize çapatiler pişirip getirdiler. Çocuklar inşaatın tahtaları ortasında oynadılar.

Henüz inşaat bitmeden içinde namaz kılınmaya başlandı.

Caminin yanına bir de su kuyusu açtık. Bunu da eşim, kayınvalidem ve eşimin Avrupa’daki can dostları üstlendi.

Sonra elektriği olmayan bu köyde her meskene bir solar panel dağıttık. Konutlarını aydınlattık. Yıllardır tahminen de asırlardır gece ışık yüzü görmemiş bu köy tarihinde birinci defa gece aydın alan konutlarla tanıştı.

Camide beş vakit ezan okunur oldu.

Sessiz Maleçela Köyü seslendi.

Issız Maleçela Köyü Cumalarda yakın köylerden gelenlerle dolup taştı.

Biz beyaz Müslümanlarla Afrikalı Müslümanların bu kardeşliğini gören etraf obaların hoş insanlarından yeni ihtida haberleri birer ikişer gelir oldu.

Sonra öbür bir köye, sonra berideki köye, ötediki köye mescidler inşa ettik. Çocuklar bu yeni mescid ve medreselerinde daha cıvıl cıvıl oldular.

Dostlarım,

Esasen olağanda bu üslup haberleri biz kendi mahremimizde tutmaya çaba etmekteyiz. Göze gelmeyelim, kelama gelmeyelim diye.

Ancak bugün size bu kadarını anlatmamın bir sebebi var.

Diyeceğim şu;

Mesela bu sene bir Ramazan Ayı ve çabucak akabinde bir Kurban Bayramı yaşadık.

İftarlar verdik, kurbanlar kestik.

Ve bütün bunları bazılarınızın da katkılarıyla bir arada yaptık.

Bu yemek, besin ikramlarını, kurbanları sıradan bir iftar vermek ya da sırası gelmiş bir kurban kesmek üzere düşünmeyin lütfen.

Son derece sıra dışı işlere omuz verdiniz aslında.

Yani bizim köylerimizde kurban diğerdir.

Bizde kurban müminlerin müminlere yakınlaşması olduğu kadar “gayrı müslimlerin İslam’a yakınlaşmasıdır” tıpkı vakitte.

Tıpkı Maleçela Köyünde olduğu üzere.

Her sene kurbanlar kesiyoruz buralarda ve çabucak hemen tıpkı bölgelerde.

Evet hepimiz kurban vecibemizi yerine getirmiş, borcumuzdan kurtulmuş oluyoruz.

Ancak beri yandan her bir kurban bizi bir adım daha ileriye götürüyor ve bizi yeni yeni Müslüman adayı beşerlerle, yeni ezan adayı köylerle buluşturuyor.